《次韵张梦臣侍御游蒋山五十韵》拼音版

元代大欣

yùnzhāngmèngchénshìyóujiǎngshānshíyùn--xīn

shèngyóuháisòngqiūjìngjiāoyuánbiéjiǔhuānqiàxíngchúfán

fēnglínshēngwǎnchuīzhǎomèichéntūnmǎnzuòjīndiāoguìrénxuěwēn

lúnchéngjìnjiāyányòuhuángyóuzhòngcáihuáhún

yúnliánguàqiánjǐnwèidūnjiēkuílóngmíng怀huáiyàncūn

wàitáifēnzhòngnánzhànmíngfāndēngmàichūhéngyíngchūnfān

pínggāohuāngwěiméidiàoduànbēihūnzhǒngzhúzhāofèngxúnsēnggòngtīngyuán

dòngyaníngmǎnghuàhǎipéngxiānzhūdiànchényuānjǐngjīnwěihuàiyuán

guóchūlǎozàijiāngbiǎojiāfānduōgāowèibāngběngēn

huàxíngmínxìnshēn退tuìdàozūnměishíbiànrényuán

shānchuānháisuìyuèpiānfānfèiguǎnxiánshēngjuékānhuìxiàngcún

táibānshǔzǒuméifēngtúnchúdàokàncōngláicǎiluán

chuánjīng鹿dìngxiàojiāngxuānduōhèn怀huáirénduànhún

fēngníngyǒudàizhuóèmiàohénshībiǎolínshèngxiánláowángshìdūn

qiújīnyuèdànàiwèixūnchénbǎozhìbǎiwēnhuàyuán

qīngshānsuíhǎozhūshízheshuāngfánwèijiāoguìtóngxīnpèizhǐsūn

héngjiānpāicānjǐngshǒuxiānménshuōjiànshuānglónghǒuhuīháowànbēn

zhùtáixiānkuíxuéchǐfánduōniánlěngqióngyánbàngxuān

cáigānxiǔxìngwǎnggāoxuānhuìfánshānzhìlàixiān

bānyángfēngyuǎnjiǎháitūnshì怀huáiyànshíwéizhòngfán

sānguāngkāihúndùnwànpàichūkūnlúnjiēdōngshāndāopéiběihǎizūn

zhīróngfěi怀huáibàosūnduōjiàxīnféngsuìjiāshūgèngmǎnyuán

yúnxiāoxiángguànmíngyǎnjīngkūnhánshìqínzhūshēngshūtǎolùn

wàngchénxuěhòuzhònghūnyuántiǎnsānshēngjiùxīnmíngwànhuàyuán

tángyīnzhàoliǔwángsūnjīngwèicántiánhǎishénáokūn

shíchóuyuǎnbiéjìngnánxuānsōnghuáxiāngcóngzhòngkuīpén

大欣简介

唐代·大欣的简介

(1284—1344)元僧。江州人,徙南昌,俗姓陈,号笑隐。九岁出家。博通经典,旁及儒家道流百氏之说。居杭州之凤山,迁中天竺,又主建康集庆寺。文宗天历初,被召赴阙,特赐三品文阶,授太中大夫。顺帝时受命校正《禅林清规》。有《蒲室集》。

...〔 ► 大欣的诗(56篇)